Καλό Πάσχα και καλές γιορτές σε όλους!!

 

Πασχαλινές δημιουργίες από τους μαθητές μας!!

 

Ευχαριστίες!

 Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την οικογένεια Κωστάρα για τη δωρεά του στεγνωτήρα χεριών στο σχολείο μας!!!

Ευχαριστούμε θερμά!!! 

Ο άγνωστος κόσμος του αυτισμού

Παγκοσμίως, η διάγνωση του αυτισμού γίνεται από 4 έως 10 ετών, στην Ελλάδα κατά μέσον όρο σε ηλικία 6 ετών και ενός μηνός, ενώ στις ΗΠΑ, όπου έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος, γίνεται πιο νωρίς. Απαξ και διαπιστωθεί ο αυτισμός, χαρακτηρίζεται ήπιας, μέτριας ή σοβαρής βαρύτητας (φωτ. SHUTTERSTOCK).

Ιωάννα Φωτιάδη

02.04.2021 • 20:47

«Ο αδελφός μου είναι μη λεκτικός, αλλά έχει καταφέρει να μου δείξει ότι με αγαπάει, χωρίς να μου το έχει πει ποτέ, είναι κάτι το μοναδικό», διηγείται η 19χρονη Δέσποινα αναφερόμενη στον 16χρονο αυτιστικό αδελφό της. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού η ΑΜΚΕ «Αβάλη» γύρισε μια σειρά βίντεο, στα οποία πρωταγωνιστούν τα αδέλφια αυτιστικών. «Ηταν η επιθυμία της 9χρονης κόρης μου, της Φιλιώς», εξηγεί στην «Κ» η κ. Μαρίνα Μοσχόβου, μητέρα 14χρονου αυτιστικού και ιδρυτικό μέλος της ΑΜΚΕ, «γυρίζοντας μια μέρα από πίστα για πατίνια, μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήθελε να μιλήσει για τον αδελφό της, με αφορμή ορισμένα παιδιά που τον κορόιδευαν, “δεν τους έλεγε κάτι άσχημο, απλώς δεν τον καταλαβαίνανε, μαμά”». Η μητέρα της Φιλιώς, έχοντας αντιμετωπίσει πολλάκις το στίγμα, διαπιστώνει ότι «τα αδέλφια των αυτιστικών επωμίζονται δυσανάλογα μεγάλο βάρος και βιώνουν συχνά απόρριψη λόγω των αδελφών τους». 

Τα αδέλφια και οι γονείς των αυτιστικών έρχονται μοιραία στο προσκήνιο ανήμερα την Παγκόσμια Ημέρα, καθώς μέχρι πρότινος η φροντίδα ενός αυτιστικού ατόμου αποτελούσε στην Ελλάδα μια «οικογενειακή υπόθεση». «Το ισχύον μοντέλο θέλει έναν μεσήλικα ΑμεΑ μαζί με τον υπερήλικα γονιό του, ο οποίος γερνάει με ένα παιδί· εξακολουθούμε να τα αποκαλούμε παιδιά, λόγω της αδυναμίας τους να ζήσουν μόνα», επισημαίνει στην «Κ» η κ. Αδα Σταματάτου, μητέρα του 23χρονου Γιάννη, που μέσω της σελίδας της στο Facebook με τους 120.000 ακολούθους, έχει κατορθώσει να κάνει την εικόνα ενός ενήλικου αυτιστικού οικεία σε χιλιάδες. Η επιλογή άλλωστε διαμονής σε εξειδικευμένη μονάδα παραμένει «δαιμονοποιημένη» στο συλλογικό ασυνείδητο. «“Θα κλείσεις το παιδί σου σε ίδρυμα;”, έτσι αντιδρούν οι περισσότεροι», σχολιάζει η κ. Σταματάτου, που ευελπιστεί κάποτε να βρεθεί θέση για τον γιο της σε ΣΥΔ (Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης) για αυτιστικούς. «Πρόκειται για το ιδανικό σχήμα υπό την προϋπόθεση ότι θα φιλοξενούνται μόνον αυτιστικοί, καθώς η εν λόγω αναπηρία δεν “γκρουπάρεται” μαζί με άλλες», διευκρινίζει, «ζώντας σε ΣΥΔ ο γιος μου θα κοινωνικοποιηθεί, γιατί όσο ζούμε μαζί, τον κρατώ πίσω, αφού τον αντιμετωπίζω ως μωρό». Οι ΣΥΔ φιλοξενούν μικρό αριθμό ατόμων, είναι στελεχωμένες με εξειδικευμένο προσωπικό και βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό. 

Το παραπάνω μεγάλο «βήμα» έχει κάνει από την 1η Μαρτίου ο 27χρονος γιος του κ. Γιώργου Τσιράκη, προέδρου του Συλλόγου Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων «Αναγέννηση», τον οποίο ίδρυσαν δώδεκα γονείς το 2003. Εξαρχής μέλημά τους ήταν να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές μέλλον για τα παιδιά τους, είχαν καταβάλει μάλιστα προσπάθειες για ανέγερση δομής στο Γραμματικό («Κ», 1/11/2014), ένα σχέδιο που έμεινε στα χαρτιά. «Τελικά, αξιοποιήσαμε την ευκαιρία που μας έδινε το ΕΣΠΑ για τη δημιουργία ΣΥΔ», αναφέρει ο κ. Τσιράκης. «Νοικιάσαμε δύο διαμερίσματα στο Μαρούσι, όπου ζουν από τέσσερα άτομα, τα οποία μάλιστα γνωρίζονταν ήδη». Τα πρωινά μεταβαίνουν με σχολικό σε ειδικά σχολεία και κέντρα ημέρας, το απόγευμα συμμετέχουν σε εξωτερικές αθλητικές δραστηριότητες του Συλλόγου. Κάποιες μέρες τις περνούν με τους δικούς τους. «Είναι η καλύτερη δυνατή λύση, ωστόσο η μεταβατική περίοδος είναι δύσκολη – όχι μόνον για εκείνα, αλλά και για εμάς», ομολογεί ο κ. Τσιράκης, «η απουσία του γιου μου από το σπίτι είναι συχνά εκκωφαντική». 

Σήμερα, λειτουργούν στην Ελλάδα 90 ΣΥΔ για όλες τις μορφές αναπηρίας, ενώ έχει εγκριθεί η ίδρυση άλλων 46. Η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου έχει ακόμα προαναγγείλει τη θέσπιση του «προσωπικού βοηθού», που θα συμβάλει στην αποϊδρυματοποίηση και στην αυτόνομη διαβίωση των αυτιστικών, κάτι που ενδέχεται να τεθεί σε ισχύ εντός του έτους. «Είναι χρέος μας να διαμορφώσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τους συμπολίτες μας που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού», δηλώνει στην «Κ» η κ. Μιχαηλίδου. «H έγκαιρη διάγνωση είναι το πρώτο και το πλέον σημαντικό βήμα. Γι’ αυτό από την επόμενη σχολική χρονιά σε 200 βρεφονηπιακούς σταθμούς θα “τρέξουμε” πιλοτικά πρόγραμμα πρώιμης ανίχνευσης του αυτισμού».

Καθοριστικής σημασίας η έγκαιρη διάγνωση 

Ενα στα 87 παιδιά στην Ελλάδα, ηλικίας 10 και 11 ετών, εμφανίζει διαταραχή αυτιστικού φάσματος, σύμφωνα με την πρώτη εθνική επιδημιολογική έρευνα που διεξήγαγε η Μονάδα Αναπτυξιακής Παιδιατρικής του ΕΚΠΑ με τη συμβολή του Πολεμικού Ναυτικού. «Μεταξύ των αυτιστικών παιδιών τα αγόρια είναι τετραπλάσια από τα κορίτσια», εξηγεί στην «Κ» η καθηγήτρια Λωρέττα Θωμαΐδου-Ηλιοδρομίτη, επικεφαλής της μελέτης. «Οι ορμόνες φύλου δημιουργούν γενετική προδιάθεση στα αγόρια, ενώ αντίστοιχα τα χαρακτηριστικά του γυναικείου εγκεφάλου ενέχουν μειωμένο ρίσκο για εκδήλωση αυτισμού», προσθέτει η ίδια, επιβεβαιώνοντας ότι «η ανδρική υπεροχή στον αυτισμό είναι αδιαμφισβήτητη».

Την τελευταία 20ετία σε όλο τον κόσμο η συχνότητα των διαταραχών αυτιστικού φάσματος στα παιδιά είναι όχι μόνο αυξημένη αλλά και συνεχώς αυξανόμενη. Συγκεκριμένα, στις ΗΠΑ, «από 1/110 παιδιά που ήταν το 2009, αυξήθηκε σταδιακά και σήμερα ανέρχεται σε 1 στα 59 παιδιά!». Αυτό ερμηνεύεται, ωστόσο, από την ύπαρξη περισσότερων διαγνωστικών εργαλείων, από τη διεύρυνση των κριτηρίων, βάσει των οποίων εντάσσονται στο φάσμα και πιο ήπιες περιπτώσεις, αλλά προ πάντων από τη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση γονέων και επαγγελματιών υγείας. «Αγκάθι», ωστόσο, παραμένει η καθυστερημένη διάγνωση. «Παγκοσμίως η διάγνωση γίνεται από 4 έως 10 ετών, στην Ελλάδα κατά μέσον όρο γίνεται σε ηλικία 6 ετών και ενός μηνός, στις ΗΠΑ, όπου έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος, γίνεται πιο νωρίς», σχολιάζει η καθηγήτρια. «Η πρώιμη διάγνωση είναι αποφασιστικής σημασίας, γιατί μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ελαστικότητα που διαθέτει ο εγκέφαλος μέχρι τα τέσσερα χρόνια», τονίζει η κ. Θωμαΐδου, «στα πέντε μας χρόνια ο εγκέφαλος έχει αποκτήσει τις διαστάσεις που θα έχει σε όλη μας τη ζωή». Απαξ και διαπιστωθεί ο αυτισμός, χαρακτηρίζεται ήπιας, μέτριας ή σοβαρής βαρύτητας. «Εξ αυτών, 20% αντιστοιχεί στα σοβαρά περιστατικά, που θα χρειάζονται συνεχή υποστήριξη σε όλη τους τη ζωή», διευκρινίζει η καθηγήτρια. «Οσα παιδιά αναπτύσσουν γρήγορα λόγο δεν έχουν έντονες διαταραχές συμπεριφοράς, ούτε άλλα συνοδά νοσήματα, έχουν καλύτερη πρόγνωση», προσθέτει. «Περίπου ένα στα τρία παιδιά εξελίσσεται σε έναν ανεξάρτητο και παραγωγικό ενήλικο», καταλήγει η κ. Θωμαΐδου, «το μόνο που ίσως να τον διαφοροποιεί από τον μέσο όρο είναι η μειωμένη αίσθηση συντροφικότητας, δεν συνηθίζουν δηλαδή να παντρεύονται, παλιά θα τους χαρακτηρίζαμε απλώς… sui generis». 

Στο διαδικτυακό συνέδριο «Αναπτυξιακή παιδιατρική σήμερα», που λαμβάνει χώρα αύριο και μεθαύριο, η καθηγήτρια θα αναφερθεί στη μεγάλη διακύμανση στη διασπορά των περιστατικών μεταξύ των 13 διοικητικών περιφερειών και των 54 νομών της χώρας, όπως βέβαια και στην ηλικία πρώτης διάγνωσης του αυτισμού – δεδομένα που χρήζουν περαιτέρω επιστημονικής διερεύνησης και χάραξης στοχευμένων πολιτικών.

https://www.kathimerini.gr/society/561315628/o-agnostos-kosmos-toy-aytismoy/?fbclid=IwAR2xA609dFZo4gEK7RSNlU47-cDzq42DF4BIQFgeLbcoiEM8tn4Rh9MUDOQ 

Ευχαριστίες!

  Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον ΠΑΣΑΔ για τη δωρεά του περιπατητήρα εμπρόσθιας κίνησης!!!

Ευχαριστούμε θερμά!!! 

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ 10306.

Σε πλήρη λειτουργία βρίσκεται από σήμερα το πρωί, η τηλεφωνική γραμμή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης 10306. Ο κορονoϊός, μας έχει φέρει όλους αντιμέτωπους με μια καινούργια πραγματικότητα και με βαθιές ανατροπές στην καθημερινότητα και τον τρόπο ζωής μας, προκαλώντας συχνά πρωτόγνωρα συναισθήματα.

Σε αυτό το κλίμα και με αίσθημα επιστημονικής ευθύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης, το Υπουργείο Υγείας και το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), ανέλαβαν την πρωτοβουλία για την οργάνωση και λειτουργία προγράμματος βοήθειας, συμβουλευτικής, ψυχολογικής και κοινωνικής στήριξης των συμπολιτών μας μέσω τηλεφώνου.

Η τηλεφωνική γραμμή βοήθειας προσφέρει ένα παράθυρο διαλόγου, συμβουλών και ελπίδας και δίνει τη δυνατότητα σε άτομα, που αντιμετωπίζουν κάποιο θέμα ψυχικής υγείας, για παράδειγμα παθολογικό άγχος, παθολογικό φόβο, πανικό, να μιλήσουν, να στηριχθούν και να έρθουν πιο κοντά στη λύση του προβλήματος.

Η υπηρεσία της τηλεφωνικής υποστήριξης, οργανώνεται υπό τις επιστημονικές κατευθύνσεις και την εποπτεία της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Επίσης, σε επιστημονικό και επιχειρησιακό επίπεδο, συνεργάζονται η Ομοσπονδία Φορέων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης & Ψυχικής Υγείας «ΑΡΓΩ», η οποία συμμετέχει με πάνω από 160 ειδικούς από 40 φορείς, το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), ο μη κερδοσκοπικός Σύλλογος «Το Χαμόγελο του Παιδιού», καθώς και μεγάλος αριθμός εθελοντών ψυχολόγων, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν άμεσα σε σχετική πρόσκληση του Υπουργείου Υγείας.

Οι πολίτες, όταν νοιώσουν την ανάγκη, μπορούν να καλέσουν στην τηλεφωνική γραμμή 10306, όπου θα έχουν τις παρακάτω επιλογές:

1. Παροχή ψυχολογικής στήριξης: 24ωρη λειτουργία.
2. Παροχή ψυχιατρικής βοήθειας σε πάσχοντες από ψυχικό νόσημα: λειτουργία από 08.00 έως 20.00.
3. Παροχή ψυχολογικής στήριξης παιδιών και οικογενειών: 24ωρη λειτουργία.
4. Παροχή ψυχολογικής στήριξης υγειονομικού προσωπικού: λειτουργία από 08.00 έως 20.00
5. Παροχή κοινωνικής στήριξης: λειτουργία από 08.00 έως 20.00

 

https://eody.gov.gr/tilefoniki-grammi-psychokoinonikis-ypostirixis-10306-gia-ton-koronoio/?print=print

Το ξεχωριστό μου πλάσμα!

Ο Δημητράκης μου είναι 6 χρονών και μέχρι τώρα έχω ακούσει από το στόμα του ελάχιστες λεξούλες, κάποιες συνειδητές, κάποιες όχι. Είναι ο μικρός μας άγγελος, βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού…. μπορεί να μη μιλάει, αλλά τουλάχιστον καταλαβαίνει ό,τι του λέμε, έχει πλήρη αντίληψη. Δεν μπορεί να εκφράσει με λόγια αυτό που θέλει, αλλά είναι αρκετά εκφραστικός και επικοινωνιακός με τον δικό του μοναδικό τρόπο, μάς δείχνει ό,τι χρειάζεται και μάς πηγαίνει όπου θέλει να πάει. Παρ’ όλο που δε μιλάει, εκφράζει όλη του την αγάπη με το συναίσθημά του, με αγκαλιές και χάδια. Άλλωστε τις πιο ωραίες αγκαλιές, τις πιο σφιχτές, τα πιο δυνατά συναισθήματα τα ΝΙΩΘΕΙΣ δεν τα ΛΕΣ. Με τοn Δημητράκη επικοινωνούμε με το οπτικό πρόγραμμα PECS, σε συνεργασία με τη δασκάλα του έχουμε φτιάξει πολλές εικόνες με την καθημερινότητά του και ό,τι θέλει μας το δείχνει!

Όταν ήταν δεκαοχτώ μηνών, καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, άργησε να περπατήσει, δεν είχε βλεματική επαφή, έπαιζε μοναχικά, δεν έδειχνε, δεν έδινε αντικείμενα, δεν ακολουθούσε οδηγίες, δεν ανταποκρινόταν στο όνομά του, ούτε καν μας χαμογελούσε. Από εκεί και πέρα ξεκινήσαμε να αναζητούμε τι ακριβώς του συμβαίνει. Μετά από επίσκεψη σε αναπτυξιολόγο, εκείνος μας είπε χαρακτηριστικά: “Ο Δημήτρης είναι στο φάσμα του αυτισμού, μεσαία λειτουργικός”. Ξεκινήσαμε λογοθεραπείες, εργοθεραπείες και πηγαίνει σε ειδικό σχολείο. Έχει βελτιωθεί εξαιρετικά αλλά ακόμα έχουμε πολύ δρόμο…. Μπορεί να μην με έχει πει ακόμα μαμά ή να μη μου έχει πει σ’ αγαπώ, αλλά είναι το πιο δοτικό πλάσμα και μου δείχνει ανά πάσα στιγμή την αγάπη του με τις αγκαλιές και τα φιλιά του.

Στην αρχή δεν ήθελα να το μοιραστώ με το ευρύ κοινό, ούτε και ο πατέρας του ήταν σύμφωνος. Αλλά πλέον αποφάσισα ότι δε θέλω να το κρύψω άλλο, γιατί είναι σαν να ντρέπομαι που μεγαλώνω ένα χαρισματικό παιδί. ΟΧΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ, απεναντίας είμαι πολύ περήφανη. Όσο και αν είναι δύσκολο ή ακατόρθωτο ώρες ώρες – πολλές ώρες – όσο και αν φτάνει το βράδυ και λιποθυμώ από την κούραση γιατί είναι υπερβολικά υπερκινητικός, δεν στέκεται ούτε δευτερόλεπτο όλη μέρα, κάνει συνέχεια ζημιές σε σημείο που μπορεί να κινδυνέψει η ζωή του και ειδικά την πρώτη φάση του covid που ήταν κλειστά τα σχολεία και τα κέντρα ειδικής αγωγής, η ενέργειά του είχε εκτοξευτεί στα ύψη, όχι μόνο δεν ντρέπομαι γι’ αυτόν, απεναντίας δεν τον αλλάζω με τίποτα, δε ζω χωρίς το χαμόγελό του και την αγάπη του!

Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε σας φασματομανούλες, που σας νιώθω απόλυτα, που παλεύετε μόνες σας με τα κύματα. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις ένα ιδιαίτερο παιδί, αλλά μέσα από το κείμενο μου θέλω να σας δώσω κουράγιο και δύναμη και να ξέρετε ότι δεν είστε μόνες σας, είμαστε όλες μαζί μια γροθιά. Μανούλες με ΜΟΝΑΔΙΚΑ παιδιά μην εγκαταλείπετε ποτέ! Και εγώ είναι μέρες που λέω δεν αντέχω άλλο, που νιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν, αλλά αντέχω τόσο και άλλο τόσο γιατί παίρνω δύναμη από τα παιδιά μου!! Και ΟΧΙ δεν είμαι ΗΡΩΙΔΑ, όπως με αποκαλούν τιμητικά. Μη σας πω ότι πολλά βράδια νιώθω απαίσια μάνα, γιατί θα ήθελα να κάνω αλλά τόσα γι’ αυτά, αλλά οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Θα ήθελα να έχω υπερδυνάμεις να τους προσφέρω τα πάντα γιατί το αξίζουν! Και εσείς ακριβώς το ίδιο θα κάνατε αν η τύχη σας σάς έφερνε στον δρόμο σας ένα χαρισματικό παιδί, θα βρίσκατε τη δύναμη που πηγάζει από μέσα σας και θα δίνατε και τη ζωή σας γι’ αυτό το πλάσμα, θα αντλούσατε τη δύναμη από την αγνή και άδολη αγάπη που σας δίνει απλόχερα και χωρίς να θέλει κανένα αντάλλαγμα.

Είμαι πολύ ευγνώμων και αισιόδοξη, γιατί πια ο αυτισμός δεν είναι ταμπού, δεν ντρεπόμαστε να μιλήσουμε για τα χαρισματικά παιδιά μας, όπως έκαναν οι παλαιότερες γενιές, και γιατί ο κόσμος είναι ενημερωμένος και ευαισθητοποιημένος στη διαφορετικότητα. Οι οικογένειες με ιδιαίτερα παιδιά δε χρήζουν λύπησης αλλά μιας τεράστιας αγκαλιάς και αποδοχής.

Αυτό το παιδί με έχει μάθει και με μαθαίνει εκατομμύρια πράγματα κάθε μέρα, όπως ότι η έλλειψη ομιλίας δεν στερεί σε κανέναν άνθρωπο την αγάπη, τη δοτικότητα, την επαφή…. Πόσες φορές έχουμε πει “σ’ αγαπώ”, “σε νοιάζομαι” χωρίς πραγματικά να το εννοούμε; Όμως όταν δείχνουμε τα συναισθήματά μας με πράξεις, αγκαλιές, φιλιά και όχι με λόγια, έχει μεγαλύτερη αξία! Και να μη μιλήσει ποτέ, αρκεί να με κάνει τόσο ουσιαστικά αληθινές αγκαλιές, να μου δείχνει την αγάπη του με πράξεις, με χειρονομίες και όχι με ΛΟΓΙΑ

Φτωχές οι λέξεις μπροστά στις πράξεις, αυτές δεν λένε ποτέ ψέματα!

Δημήτρη μου είσαι το μεγαλύτερο σχολείο για μένα, σ’ αγαπώ μέχρι το τέλος του κόσμου!

της Έφης Αργυροπούλου
Δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συγγραφέας και blogger του Working Moms.

https://workingmoms.gr/2021/02/to-xechoristo-moy-plasma/?fbclid=IwAR1t1_CYVp1zbKAUwozvqdHRhxJ5FJ4Q78Dq5mZYKSeRzHnBuymnyOq7bLM 

Κοινωνικές ιστορίες

Επιμορφωτική δράση για τις "Κοινωνικές ιστορίες" από τον Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου Ειδικής Αγωγής και Ενταξιακής Εκπαίδευσης του 2ου ΠΕΚΕΣ Κεντρικής Μακεδονίας κ. Μπότσα Γεωργίου

 

Καλλιτεχνικές δημιουργίες από τους μαθητές του σχολείου μας!

 

Όταν πήρα στα χέρια μου τη διάγνωση του παιδιού μου… που έγραφε αυτισμός

Μιλάω σ’ εσένα που νιώθεις σαν κι εμένα…μ’ ακούς; Mιλάω σ’ εσένα που φοβάσαι όσο κι εγώ με ακούς;

Mιλάω σ’ εσένα… ναι σ’ εσένα που είσαι η μαμά της Μαργαρίτας, του Αναστάση, του Χρήστου, της Ελένης, του Ηλία, της Σοφιάνας, του Παναγιώτη μ’ ακούς…δεν είσαι μόνη σου… δεν είσαι πια μόνη σου, περπατάμε μαζί στον ίδιο δρόμο….σε αυτόν τον δρόμο που ακούει στο όνομα Αυτισμός.

Έψαχνα το βλέμμα σου ήθελα μόνο να με κοιτάξεις, έστω για ένα λεπτό να γυρίσεις το βλέμμα σου και να με κοιτάξεις, δεν έχει λαχταρίσει ποτέ η ψυχή μου περισσότερο κάτι απ’ το δικό σου βλέμμα…αλλά τίποτα…δεν μπορούσα με τίποτα να σου τραβήξω την προσοχή, ήσουν κλεισμένη στο δικό σου κόσμο…κι εγώ δεν ήξερα τότε πώς να σε βρω…πώς να σε συναντήσω. Έμενες με τις ώρες μπροστά από τα παιχνίδια σου, ήθελες να μπαίνουν το ένα δίπλα στ’ άλλο κι εγώ ήμουν δίπλα σου, σε κοιτούσα, απορούσα και πονούσα δεν ήξερα όμως γιατί, δεν ήξερα τι συμβαίνει ήσουν δυο ετών κι ούτε ένα βλέμμα…

Σε φώναζα με τ’ όνομα σου….πονούσε η ψυχή μου κάθε φορά που δεν γυρνούσες, τότε δεν ήξερα γιατί δεν με κοιτούσες, γιατί δεν γυρνούσες όταν σε φώναζα με τ’ όνομα σου…ήξερα μόνο ότι δεν μ’ ακούς και δεν με κοιτάς…και δεν μου μιλάς.

Μεγάλωνες και δεν μου μιλούσες…

«Θα τα πει όλα μαζεμένα …είσαι υπερβολική», μου έλεγαν…

«Δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια…γιατί αγχώνεσαι τόσο;» μου έλεγαν… κι ειλικρινά ως δια μαγείας μου έφευγε και το άγχος τι να σας πω.

Τίποτα δεν ήταν απλό, τίποτα δεν ήταν εύκολο, τίποτα δεν ήταν δεδομένο ούτε για εσένα, ούτε για εμένα που είμαι η μαμά σου.

Δεν ήξερα από που να αρχίσω… δεν ήξερα τι συμβαίνει… δεν μπορούσα να σε ντύσω… δεν μπορούσαμε να πάμε βόλτα χωρίς να γυρίσουν να μας κοιτάξουν τουλάχιστον καμιά εικοσαριά περαστικοί…τότε που έκλαιγες με λυγμούς, επειδή δεν άντεχες το θόρυβο, τότε που έκανες δυο ώρες κούνια στην παιδική χαρά και δεν έβγαινες, γιατί δεν μπορούσα να σε βγάλω, δεν ήξερα τον τρόπο…

Κι ήταν στιγμές που προτιμούσα να μένουμε στο σπίτι μας…να έχουμε ησυχία, να μην μας κοιτάει κανείς περίεργα κι εσύ να μην φοβάσαι…Τότε καρδιά μου δεν ήξερα τι είναι αυτισμός…τότε δεν ήξερα πώς να σε βοηθήσω να μπεις σ’ έναν διαφορετικό κόσμο από τον δικό σου αλλά τώρα ξέρω!!!

Έπρεπε να βρω τρόπο να σε βοηθήσω… και μετά πήρα στα χέρια μου τη διάγνωση.

«Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος» κι εκείνη τη μέρα γκρεμίστηκε ο κόσμος μου όλος ,όπως συμβαίνει για κάθε γονιό, για κάθε μαμά…

Δεν ήθελα να βγω από το σπίτι, δεν είχα τη δύναμη να το κάνω…στη δική μου περίπτωση κράτησε για λίγους μήνες κι αποφάσισα να κινητοποιηθώ. Κι έτσι ξεκίνησε η διαδρομή των θεραπειών… λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, ειδική διαπαιδαγώγηση κάθε μέρα μια μάχη πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με όλους τους άλλους. Η μεγαλύτερη μάχη που έχουμε να δώσουμε σαν γονείς παιδιών με αναπηρία είναι πρώτα με τον ίδιο μας τον εαυτό, για να μείνουμε όρθιοι κι αν κάτι βοήθησε στη δική μου περίπτωση ήταν η ενασχόληση μου με τον αθλητισμό, είχα αυτοπειθαρχία ήξερα να πέφτω και να ξανασηκώνομαι, να μαζεύω τα κομμάτια μου και να προχωράω…και το διάβασμα πόσα ξενύχτια πόσες ώρες διαβάσματος γι’ αυτόν τον αυτισμό…γιατί έπρεπε να τον μάθω…έπρεπε να τον μάθω καλά να μην τον φοβηθώ και να τον δω κατάματα.

Έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στο φόβο και στο όνειρο και προτίμησα να ονειρευτώ τα καλύτερα για εσένα Ξεκίνησες θεραπείες κι εγώ δίπλα σου, ο μπαμπάς σου δίπλα σου δεν προλαβαίναμε όμως να είμαστε κι ο ένας δίπλα στον άλλο….χαθήκαμε

Εσύ άρχισες να ανθίζεις. Εσύ τους διέψευσες όλους.

Δεν θα ξεχάσω εκείνη τη μέρα που μου είπε η λογοθεραπεύτρια σου ότι κακώς προσπαθώ να σε βοηθήσω να γράψεις… γιατί εσύ δεν θα τα καταφέρεις ποτέ… δεν την αδικώ ήταν όντως δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο και το πάλεψες πολύ και το κατάφερες μετά από δυο χρόνια κατάφερες να γράψεις με το μολύβι σου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κουβέντα που μου είπε ένας ειδήμονας «Έχετε σκεφτεί που θα μείνει το παιδί σας, όταν πεθάνετε;», δεν τον αδικώ ούτε αυτόν, άλλωστε ο αυτισμός μου έμαθε να συγχωρώ τους άλλους…δεν έχω χρόνο για να κρατώ κακίες αλλά ούτε και τη διάθεση.

Μιλάω σ’ εσένα και πάλι μ’ ακούς; Nαι σ’ εσένα στη μαμά του Ηλία, του Παναγιώτη, της Ελένης, της Μαρίας…δεν είσαι μόνη σου, είμαστε μαζί στον ίδιο δρόμο μ’ ακούς;

Να προσέχεις τον εαυτό σου, να αγαπάς τον εαυτό σου, να φροντίζεις τον εαυτό σου…μην σταματάς και σε παρακαλώ να μην φοβάσαι…σε παρακαλώ να ονειρεύεσαι περισσότερο…είμαι δίπλα σου κι εσύ μαζί μου το ξέρω…

Η Κατερίνα Θέου είναι Ψυχοπαιδαγωγός/Ειδική Παιδαγωγός, BSc, MSc, Mητέρα παιδιού με ΔΑΦ

https://www.propago.gr/to-thema-tis-imeras/otan-pira-sta-cheria-mou-ti-diagnosi-tou-paidiou-mou-pou-egrafe-autismos/?fbclid=IwAR2mg6d_YVrRk7ZVicAB61ij8VQ6tThOCh8V6b2wD07u3nKfceUdQRoSIhw

Απρίλης! Ο μήνας του αυτισμού!

 

Race For Autism Gr

 Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Αυτισμού (2/4) το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων 

Δόμνα Μιχαηλίδου - Domna Michailidou

μαζί με το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Αττικής Κ.Κ.Π.Π.Α. 

Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Αττικής

δημιούργησαν μία ψηφιακή πλατφόρμα https://www.raceforautism.gr/
με σκοπό την ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση του κοινού για την "αόρατη" αναπηρία που θέλουμε να κάνουμε ορατή.

1)Κατεβάστε την εφαρμογή

https://apps.apple.com/.../mylaps-sporthive.../id1283007038

2)Βρείτε τον εικονικό αγώνα

https://live.sporthive.com/event/10422

3)πατήστε το κουτάκι virtualraceforautism.gr

4)ακολουθήστε τις οδηγίες και κάντε ΔΩΡΕΑΝ εγγραφή σε όποιο εικονικό αγώνισμα θέλετε (περπάτημα/τρέξιμο/κολύμπι/ποδήλατο)και σε όποια απόσταση μπορείτε.

5)θα σας σταλεί ενημερωτικό email βεβαίωσης εγγραφής με τον προσωπικό σας αριθμό bib number

6)έως 27/4 μπορείτε να υλοποιήσετε το εικονικό αγώνισμα που διαλέξατε

7)μέσα από την πλατφόρμα (app)
ανεβάστε τον χρόνο σας ώστε να πάρετε μέρος στα επίσημα αποτελέσματα χρονομέτρησης

8)βγάλτε μια selfie (φωτογραφία σας) και στην εφαρμογή υπάρχει η επιλογή να την κοινοποιήσετε στα social με το κάδρο του παζλ χρησιμοποιώντας το #raceforautismgr

Αλλάζουν όλα για τα ΑμεΑ - Προσωπικός βοηθός, κάρτα αναπηρίας και αλλαγές στα ΚΕΠΑ

Προσωπικούς βοηθούς από το κράτος θα έχουν τα άτομα με αναπηρία, έρχεται η κάρτα αναπηρίας για περισσότερους ενώ αλλάζει και η λειτουργία των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Ειδικότερα το πρόγραμμα του "προσωπικού βοηθού" θα ξεκινήσει πιλοτικά για 3.000 άτομα με αναπηρία και στην συνέχεια θα επεκταθεί.

Το κάθε άτομο με αναπηρία προσλαμβάνει από ιδίους πόρους, έναν προσωπικό βοηθό και ο βοηθός προσπαθεί να τον διευκολύνει σε δράσεις της ζωής του. Τώρα με πρωτοβουλία της υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Πρόνοιας Δόμνας Μιχαηλίδου και του γενικού γραμματέα Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Καταπολέμησης της Φτώχειας Γιώργο Σταμάτη το κράτος θα πληρώνει τον προσωπικό βοηθό. Μέσω μίας επιτροπής το άτομο με αναπηρία θα επιλεχθεί και θα εξεταστεί ότι έχει ανάγκη τον προσωπικό βοηθό.

Το πιλοτικό πρόγραμμα για τον προσωπικό βοηθό, αφορά σε 3.000 άτομα με αναπηρία και το ποσό που έχουμε προϋπολογίσει είναι στα 38 εκ. ευρώ, ώστε μετά το πιλοτικό πρόγραμμα να έρθει η ελληνική πολιτεία και να θεσμοθετήσει τον προσωπικό βοηθό ως πολιτική παροχής υπηρεσιών στα άτομα με αναπηρία.

Παράλληλα στόχος του υπουργείου Εργασίας είναι να δοθεί η κάρτα αναπηρίας μέχρι τέλος του χρόνου σε 170.000 άτομα με αναπηρία. Συγκεκριμένα ο δείκτης βοηθά στην παρακολούθηση της υλοποίησης της πολιτικής για τη χορήγηση της κάρτας αναπηρίας. Η χορήγηση της κάρτας αναπηρίας θα αντικαταστήσει τα πιστοποιητικά που απαιτούνται
έως σήμερα στις καθημερινές συναλλαγές των ατόμων με αναπηρία, διευκολύνοντας την καθημερινότητά τους. Στόχος για το 2021 είναι η ολοκλήρωση της πιλοτικής εφαρμογής και η χορήγηση της κάρτας σε ομάδα στόχο περίπου 170.000 ατόμων με αναπηρία (δικαιούχοι επιδομάτων
ΟΠΕΚΑ). Απώτερος στόχος είναι η εφαρμογή του έργου σε πλήρη κλίμακα με χορήγηση της κάρτας σε όλα τα άτομα με αναπηρία (περίπου 10% του πληθυσμού σύμφωνα με τον ΠΟΥ).

Επίσης ετοιμάζεται η Ενιαία Ηλεκτρονική Πλατφόρμα ΚΕΠΑ. Το έργο περιλαμβάνει την ψηφιοποίηση των διοικητικών διαδικασιών, όπως η υποβολή αίτησης και η έκδοση πιστοποιητικού αναπηρίας από τα ΚΕΠΑ για την απονομή συντάξεων αναπηρίας, προνοιακών επιδομάτων και λοιπών παροχών, μέσω της διαλειτουργικότητας μεταξύ των μητρώων και των βάσεων δεδομένων του Δημοσίου. Επιπλέον περιλαμβάνει ενέργειες για την απλούστευση των διαδικασιών, τη μείωση της γραφειοκρατίας και του χρόνου εξυπηρέτησης των πολιτών.

Στόχος είναι η βελτίωση των υπηρεσιών των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας για την ουσιαστική μείωση της επιβάρυνσης που υφίστανται τα άτομα με αναπηρία.
Το έργο αναλύτεται στις ακόλουθες ενέργειες:

•Θέσπιση Κανονισμού Λειτουργίας για το σύνολο των παρεχόμενων υπηρεσιών από το διοικητικό και υγειονομικό προσωπικό, κατόπιν διαβούλευσης με το Υπουργείο Υγείας και Ιατρικούς Συλλόγους.

• Ενίσχυση /ανανέωση του ιατρικού σώματος των ΚΕΠΑ με εγγυήσεις διαφάνειας. Στόχος το ιατρικό δυναμικό να ανέλθει τους 1.200 άτομα σε πανελλήνια κλίμακα έως τον Μάιο 2021.

• Εκπαίδευση των ιατρών των υγειονομικών επιτροπών, στόχος η εξοικείωσή τους με τον Ενιαίο Πίνακα Προσδιορισμού Ποσοστών Αναπηρίας και η χρήση όλων των παρεχόμενων μέσων αξιολόγησης

• Ενίσχυση των διοικητικών υπηρεσιών με τη διάθεση του αναγκαίου προσωπικού από την ΕΣΑμεΑ και άλλους φορείς

• Αναβάθμιση του σύνολο των πληροφοριακών υποδομών διαχείρισης των διαδικασιών στα ΚΕ

• Δημιουργία ηλεκτρονικού υποσυστήματος υποστήριξης των ΚΕΠΑ του e-ΕΦΚΑ

• Ανάπτυξη εργαλείου ανάλυσης ρίσκου (risk analysis) για την λειτουργία του συστήματος δειγματοληπτικού ελέγχου και αξιολόγησης των αποτελεσμάτων όλων των δομών (υγειονομικές επιτροπές, ιατρικό σώμα, διοικητικό προσωπικό). Ενδεικτικά κριτήρια για την ορθότητα των αποφάσεων είναι ο αριθμός των ενστάσεων που γίνονται δεκτές, η συχνότητα των ενστάσεων, η
συμπεριφορά των ιατρών προς τους εξεταζόμενους, την υπηρεσία και τους συναδέλφους τους, καθώς και την εφαρμογή και τήρηση του Κώδικα Δεοντολογίας

• Αναβάθμιση των κτιριακών υποδομών λειτουργίας των υγειονομικών επιτροπών (προσβασιμότητα, χώροι υποδοχής, αποκέντρωση δομών, πολλαπλά σημεία εξέτασης)

• Δημιουργία πολλαπλών σημείων εξέτασης στην Αθήνα, με κριτήρια την προσβασιμότητα και τη διασφάλιση της πληρότητας αναγκαίου υγειονομικού προσωπικού προς αποφυγή αναβολών και καθυστερήσεων.

 https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/asfalish/335765/allazoun-ola-ta-gia-ta-amea-prosopikos-voithos-karta-anapirias-kai-allages-sta-kepa?fbclid=IwAR2VYWdwZjE4kABM2RfhkiHq9-1nqVPMI49Zn9HpXHCEYsG6wqTwVfoIC7s#.YFsPbiDDZ7U.facebook?m

ΕΟΔΥ- rapid test

 Σας ενημερώνουμε πως στις 31/03/2021 και ώρα 09.00 προσήλθε στο χώρο του σχολείου μας ο ΕΟΔΥ και πραγματοποιήθηκαν τεστ σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.

Όλα αρνητικά!

Καλή συνέχεια σε όλους μας!

Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου!!